Өлеңдер ✍️

Бірінде октябрьдің өткен жылы,
Жоқ түскен аязсымақ, күздің күні,
Алты күнге төзбестен арып, ашып,
Манкенттен қайтып барғам бір көргелі.
Мен барда сәске түсте көзін ашып,
Керіліп, манаусырап, ырғай басып...
Зылиха таң сахардан оянып жүр,
Жасап бір тіршілігін асып-сасып.
Зиядаш Қайсарменен қабаттасып,
Болтиып ұйықтап жатыр пыр-пырласып.
Шералы, Құралайжан, Қайбар қалқам,
Жатқандай ма түсінде бір сырласып.
Ол шақта Көмек, Мәден майданда боп,
Ел үшін кеудесімен қаққан-ды оқ.
Жыл өтті.
Жас баламен мінездес ем,
Ал, бүгін жау жайпаймын нақ танкі боп.
Қан майданды қақ жарып Отан үшін,
Тәнім түгіл жан пида, сарқыл күшім!
Ұран салып, «Ұр-рә-ә!» деп атойладым,
Дұспаныма танытып ұлдың ісін.
Күннен күнге нығайтып, өнер-білім,
Техниканы меңгердім, біліп тілін.
Жаудың жанын тапсырып жаппарына,
Тозаңдата ұшырдым көкке күлін.
Тәнім сау, жаным күйлі, рахатта,
Отанға міндет өтеп, көңіл шат та.
Жыл толды көріседік.
Көріселік,
Қайбірін сыйыстырам жазып хатқа.