Өлеңдер ✍️

  20.07.2022
  126


Автор: Баян Тіленшина

Кешіктің

Сыңсиды бақтар, шаштары желкілдейді,
Сұрай ма жоғын?
Жел не деп еңкілдейді?
Қақпа енді менің көңілімнің терезесін,
Ұмытқам сені,
Жүрегім «сен кім?!» дейді.
Бәрін де кеш ұқтың,
Тағы да кешіктің!
Тамады тамшы бұлттан, тамшылайды,
Кеудеңді сенің
өкініш шаншылайды.
Келмейді қайран қолымнан,
Ызғарлы күзді,
Жасаған өзің.
Өзіңдік жан шыдайды.
Бәрін де кеш ұқтың,
Мүлтіксіз кешіктің.
Құрғата алман жасыңды жылағанда,
Өксіме бекер жоғыңды сұрағанға.
Көңілім – көктем,
сенде күз,
қуарған өзің.
Бақытты бақта табиғат сынағанда.
Бәрін де кеш ұқтың,
Мәңгілік кешіктің.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу