Өлеңдер ✍️

Қамыс
– жібек желпуішін алқызыл,
Көктеміне қош
-қош айтып бұлғап тұр.
Қара өзенді
–
тулап жатқан таңғы жыр
Инеліктер әскері кеп тыңдап тұр.
Тұмылдырық киген төбет ұғымсыз,
Өте алмай тұр сыңсыған кіл тікеннен.
Бөтен дүние;
Тас та,
гүл де тұр үнсіз,
Тымырсық күн
–
құлағы тас бітелген.
Тау да аласа,
Қысыр бұлттар босқа әуре,
Жүрдек уақыт түтіп отыр төзімін.
 Тоғысады алыстағы қос сәуле
Қиығында оның жұмбақ көзінің.