Өлеңдер ✍️
  14.07.2022
  120

Автор: Ақылбек Шаяхмет

Жапырақтар тербелгенде самалдан...

Жапырақтар тербелгенде самалдан,
Бұтақтарым тамырлардан нәр алған.
Өсімдіктей жауын суын ішетін
Мен адаммын топырақтан жаралған.
Сен шайтансың өзегінде тұрған от,
Тілдің өзі күйдіретін қызыл шоқ.
Ағыл-тегіл суға, бірақ, жолықсаң,
Өшпейтұғын, сөнбейтұғын шамаң жоқ.
Көп қорқытып, үрейді алып келді дер,
От пен судың мықтылығын ел білер.
Ақырзаман болғанда да топан су
Жердің жүзін басқан өртті сөндірер.


  Жапырақтар тербелу Самал Ақылбек ШАЯХМЕТ өлеңдері Ақылбек Шаяхмет

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Қарап көріңіз 👇

  Қайсысы оң ісіңнің, қайсы теріс... ᐈ
  Зор тынысты... ᐈ
  Адамға танытатын асқан жігер... ᐈ
  Өлген жердің құлпырғанын көргенбіз... ᐈ
  Биік таулар, жасыл баулар, қызыл гүл... ᐈ

Пікір жазу