Өлеңдер ✍️

Айқай, жаздың кезі еді,
Күнде думан болатын.
Ар жағына өзеннің
Ауыл көшіп қонатын.
Ақ көйлекті балалар
Асау тайдың үстінде,
Қырдан асып жоғалар,
Көкшіл сағым ішіне.
– Пай-пай, шіркін балалық,
Ойна да күл – барын сал! –
Деп қарайтын қадалып
Арттарынан əлгі шал.
Бəрі де оның өзінің
Шөбересі, шөпшегі.
Санап шығу өзі мұң,
Сол сəбилер көп, тегі.
Бала біткен андыздап,
Шалдың үстін басады-ай!
Бейне үлкен қарбызға
Үймелеген масадай.