Өлеңдер ✍️

Кең далада өсіпті бір көк орман,
Қысы жазы жас жапырақ оранған.
Әр бұтақта сайрапты бір әнші құс,
Әннен өзге ол байғұста жоқ арман.
Сол орманның ортасында сыланып,
Бір ақ қайың тұрады тұрады екен бұралып,
Ақ жүзінің әрі қашып бір күні,
Күрсініпті көзі жасқа шыланып.
–Шықты,-депті ол,–
Балта деген бір бүлік,
Талды көрсе, салады екен қиғылық.
Тиген жерін қияды екен қылыштай,
Тамырымен шабады екен күл қылып.
Арман қалған талай бәле-жәледен,
Көпті көріп көп жасаған кәрі емен:
–Тегі не екен балтаның?–деп сұрапты,–
Соған қарай бір амалын табар ең.
–Темір екен,
Жебір екен керемет!
–Темір болса, олай болмас керек ед!
Сабы не екен?–
Өзіміздің тал екен,
–Онда шырақ,
Содан келген бәле екен»
Бәрібір ғой...
Мына дүние, мына бау,
Не көрсе де
Барлығына шыдар-ау.
Өзгелердің өші бар ма біреуде,
Не болса,
Өз ішіңнен шығар-ау....