Өлеңдер ✍️
  19.06.2022
  103

Автор: Әділбек Ыбырайымұлы

Жаңғырық сен де...

Жаңғырық сен де,
Найзағай сынды бір сәттік ғұмыр кешесің,
Елеңдеп қалар дегенмен бірақ, неше шың.
Тастарды жанап, шатқалға оқыс соғылып,
Көшесің...
Біртіндеп барып, өшесің...
Өшесің –
мәңгілік өліп кетесің,
Мөлшерлеп таудың жетесін.
Жалғанға мынау жағыпар,
Айтасың білем, кекесін.
Алмасқа сені теңедім,
Қапыдан ұрар тегі өлім.
Тауларды небір дүрліткен,
Жаңғырық болсам деп едім.


  Жаңғырық Әділбек Ыбырайымұлы Әділбек Ыбырайымұлы өлеңдері

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Қарап көріңіз 👇

  Ырыққа көнбейді: ᐈ
  Ұлым-ай менің құлдыраңдаған... ᐈ
  Боран. Ақ боран далада безеді тілін... ᐈ
  Шарапатқа көз ашқаннан ділгірмін... ᐈ
  Кеспіріңді кескіндеген тым қатал... ᐈ

Пікір жазу