Өлеңдер ✍️

Сарытаудың етегінде сары күз,
Сарыала қаз салды аспанға тағыда із...
Сағынышпен еске аламын сені әлі,
Сары бала ғашық болған сары қыз.
Өзің едің сүйкімді қыз – бұрымдым,
Бағын ашқан менің ақындығымның.
Ең алғашқы оқырманы сен болдың,
Ең алғашқы жазған балаң жырымның.
Арманымды жасап алып лағылдан,
Көшке ілестім қала жаққа ағылған.
Қайқы бел қыз – қолың бұлғап қалып ең,
Қайқыны асып кеткенімде ауылдан.
Махабббаттан баз кешкендей зар илеп,
Бірде дана, бірде бала – сәби боп.
Сенен алыс жүрдім алып шаhарда,
Есенин боп, бірде Мұқағали боп.
Тағдырменен тайталасып, алыстық,
Ақынбыз деп лапылдадық, зәр іштік.
Бірақ маған сол баяғы – бейкүнә,
Сары қыз бен сары бала әлі ыстық.
...Сарытаудың етегінде сары күз,
Сары күзге ұқсаймыз-ау бәріміз.
Мезгілдерге міз бақпай тұр тек қана,
Аспантаудың басындағы кәрі мұз.
Басқа арнадан табылды да бағымыз,
Бірте-бірте алыстады жанымыз.
...Ауылымнан тағы да ұзап барамын,
Мойын бұрып, бір сәт артқа қарадым:
Қолын бұлғап тұр ма екен деп сары қыз.