Өлеңдер ✍️

Ауыл отыр өзеннің сағасында,
Біздің үй Бұқтырманың жағасында.
Балалық, балғын шағым өткен менің,
Алтайдың бауырында, тап осында.
Бұлқынып, буырқанып жатса да ағып,
Қуанам қармағымды қапса балық.
Шіркін-ай, жазды күні жағалауда,
Рахат! Қыздырынып жатса барып.
Тау суы бірде тасып, бір тұнады,
Дөңбекшіп, жарды теуіп, құлшынады.
Ғажап қой толқындардың көбік шашып,
Тастан-тасқа соғылып ыршығаны.
Көктемде, жаздадағы, қара күзде,
Су бойы сан өзгеріп, болады өзге.
Жағада суға түсіп, шабақ аулап,
Жатушы ек күні бойы бала кезде.
Достарым – Сәбетханым, Әуелбегім,
Сендерге кішкентайдан тәуелді едім.
От жағып, балық қақтап, көкке шығып,
Ойынды қыздыратын және өздерің.
Сол күндер өтіп кетті-ау жылғаланып,
Суындай Бұқтырманың тулап ағып.
Кешқұрым жағадағы жар үстінде,
Өткенді еске ап, отырмыз сырға қанып.
Қайран бала достар-ай аңқылдаған,
Ағарып сақал-шашы қалтылдаған.
Бірді айтып, бірге кетіп отыратын,
Үшеуміз үш шал боппыз қауқылдаған...
...Ол кезді іздегенмен табасың ба?
Біздің үй Бұқтырманың жағасында.
Балалық, балғын шағым өткен менің,
Алтайдың бауырында, тап осында.