Поэмалар ✍️

1
Махамбеттің көріп тұрып қабірін,
Тарихтан алу керек тағылым.
Ақылға – ақау,
Ойға – харам,
Бойға – дерт,
Түспес үшін –
Көкірекке – тағы мұң.
2
Махамбеттің көріп тұрып зиратын,
Мінажат қып,
Қылша мойын – и басын.
Жер бетінде сөзі қалды,
Ал, өзін –
Жатыр солай,
Жер астына қиғасын.
3
Махамбеттің көріп тұрып моласын.
Қамыққандай,
Жаңа ұққандай боласың.
Әлі күнге –
Еңірейді,
Жылайды,
Қимасынан айрылған Ел ең асыл.
4
Махамбеттің көріп тұрып қорымын,
Опындырған,
Опа бермес орынын.
Осы арада –
Тыпа-тыныш жата алмай,
Атып тұрып,
Бастап кетсе жорығын.
5
Махамбеттің көріп тұрып күмбезін,
Әркім биік сезінеді – шыңда өзін.
Одан әрі –
Жасыл аспан,
Жарық күн,
Жарық күннің
Жаба алады кім көзін?!
6
Махамбеттің көріп тұрып мазарын,
Көп сыр ұғар,
Аударған жан назарын.
Әр тасында жазулы тұр,
Оқиды ел –
Қапы кеткен,
Қасіреттің ғазалын.
Сақтап бойда –
Дүлей дауыл,
Сел күшін.
Шемен болып қатып қалған
Шер – мүсін.
Көрген кезде –
Қан толады көзіңе,
Қаройдағы
Қарау ойдың белгісін!
***
Қабіріңе
Қойылғанмен бір нүкте,
Қадіріңе кім жетіпті тірлікте?!
Туға айналып,
Тулап шығып жүректен,
Сенің жырың
Шақырып тұр Бірлікке!