Өлеңдер ✍️

Есенинжан!
Енді сәл-пәл мойында.
Мәңгі жасау менің де жүр ойымда.
Ендігінің керегі жоқ.
Ендігі
Елеусіздеу мен өлмеуім жайында.
Мен шынында елеусіздеу емес ем.
Күнім туса,
сенімен де теңесем.
Сөз онда емес,
Қайран Сергей, килігіп,
Көңілімнен бір кетпейсің,
Неге сен?!
Арақты айтпа.
Мен арақты аһ ұрып,
Саптаяқпен іше аламын сапырып.
Ішкенің не?
Ішпесем де, ішсем де,
Бір айдаһар ұйқтатпайды ақырып.
Сен екеуің тауыса алмаған сол уды
Тауысам деп,
Әбжан талай сан ұрды.
Сол заһардан қайтпайтұғын қай
орыс
Қыңсыласам, алып қалар жанымды?!
Кешір мені.
Мен өзіңе сенемін.
Өзің де аман.
Өзім де аман.
Өлеңім.
Ресейді ойран-топыр етер ем,
Қайран менің болып жатса дегенім.
Рязаньды жек көргеннен емес ол,
(Бір адамды жек көргеннен емес ол).
Борыштан да мұсылмандық қалмас ем,
Орыстарға кетпегенде көп есем.
Секе, кешір. Жігіт едің мәрт мендей,
Жүрейікші бір-бірімізді шет көрмей.
Жолға қарап бізді тосқан анамыз
Баяғыдай бетімізден өпкендей.
Келер ұрпақ.
Келер талай путиндер.
Бірін барыс, бірін түлкі, китім дер.
Мен кетермін.
Қалар қазақ даласы.
Қалар сосын
Сен жырлаған сүйкімді ел!