Өлеңдер ✍️

Жалғыз сен ақын, түн бойы,
Тұңғиық ойда жататын.
Қарсы алмақ үшін жырменен,
Арайлы таңды ататын.
Сайраған үнін бұлбұлдың,
Ұғынар жан да сен ғана.
Күй шерткен күйшің – табиғат,
Сырласың досың – кең дала.
Құштарсың фәни өмірге,
Сезімің нәзік өзгеден.
Табиғат көркі, құс үні,
Сыр шертер өзге сөзбенен.
Егіліп жаның сол сәтте,
Тірліктің қымбат сағатын.
Іздейсің қайда, қайда деп,
Мәңгілік етіп соғатын.
Ой басып жүзің тұрғаның,
Қосылып күлмей басқаға.
Қуаныш, қайғы сен үшін –
Бір тамшы кейде жас қана.
Шыңырау сезім шымырлап,
Тізе бер сөздің маржанын.
Кеудеңде сенің көл-көсір,
Арманы жатыр бар жанның.