Өлеңдер ✍️

Жүрек күдікшіл боп алды,
Тек өзің жайлы түс көріп.
Сезімім мүлде тоналды,
Баянауылға қыс келіп.
Үмітімменен жараспай,
Мұңменен жүрмін арбасып.
Жоғалған құты ағаштай,
Көңілімді қалды қар басып.
Жүрекке тұнды шер неге?
Махаббатымыз тұнық-ты.
Орнап ап аяз кеудеге,
Сезімімізді суытты.
Бір кездер ынтық бізді енді,
күтпейді құшақ жайып бақ.
Өзіңнен күдер үзгем-ді.
Мен қысты жүрмін айыптап.
Белгісіз қалып дерегі,
Мəнсіздеу болды қайырмам.
Жек көрем қысты, себебі,
Сол қыс қой бізді айырған.