Өлеңдер ✍️

Ақын жатыр тұтқында алты ай бойы,
Ақылы азып, жасыған қартайды ойы.
Суарылған намыспен қайсар шабыт
Кетпей қойды қасынан алты ай бойы.
Қалам алар кей-кейде түртінектеп,
Өткінші өлең қағазға бүркіп өтпек.
Қалбалаңдап шабыты шала-шарпы
Көңіл шаңын басады сіркіреп тек.
Кейде, шіркін, шабыты дауылдаса,
Орман жайпап, жер-жаһан тауын баса,
Нөсерлетіп нөпір күш жөнеледі-ақ.
Өлген қайта тіріліп бауырласа...
Ой, дүние-ай, ондай сәт жиі келсе...
Өз отына арман не күйіп өлсе!
Ақын жатыр бүк түсіп, жанартауын
Бұрқ еткізер бір түнде күйі келсе...
Ақын жатыр үн-түнсіз алты ай бойы,
Кемерленіп теңіздей жалпайды ойы.
Шаңқылдайды шағала шабыт тынбай,
Толқын тебіс болардай, айқай, тойы!
Дауыл соғар алдында тыныштықтай
Бар дүние ұйыған ырыс-құттай.
Ақын тілсіз, аспанда екі көзі,
Мөлдірейді бірдеңе күміс шықтай.
Ақын жатыр дөңбекшіп, ақын жатыр,
Жарылысқа жүрегі жақын жатыр...