Өлеңдер ✍️

Басқа қонған бақыттың құсын атып,
Бір бәлеге жаныңды ұшыратып,
Жер шұқылап қалғаның жаман екен,
Кеудендегі күйіңді пышыратып.
Бірі қонып, бірі ұшып, тұрақтамай,
Әзірейілше қинайды сұрақ талай.
Жаның – жетім, жүрегің – есалаң боп,
Сұм тағдырдың мезгілсіз жылатқаны-ай.
Жарықтан жанталасқан тарақандай
Қашты ұйқы, көз дегенің алақаңдай!
Көкте – бұлт, көңілде – сыр сең тоғысқан,
Көктем ғой, көрер ме еді дала қандай!
Алатау жоталары тарғылданып,
Өзенге сарқыраған қарғын барып,
Сағыныш селдерімен бетін шайған
Жайнады-ау дала жүзі балғынданып.
Қиялмен қашқан ұйқы түн жарымда
Шапқылап туған жердің қырларында,
Сілесі қатып келіп морт құлады
Жүректің желбесіктей ырғағында!