Өлеңдер ✍️

Сонымен... сойқан бұл нөпір,
Соққылап бұзбақ Қақпаны.
Құламас Қақпа, көр де түр,
Нөпірді нөпір таптады.
Қылышын қайрап тісіне,
Найзалы найсап үдеп тұр.
Мұнда жоқ аң да, кісі де,
Тек қана малғұн жүрек түр.
Соғып тұр малғұн. Соға түс.
Айызың қансын – қақпаны ұр.
Қаныңды жалап, сора түс,
Қақпаны қират, тапта, кір.
Жасылын таптап болып ең,
Асылын қират сен енді...
Аруақтар тұрып көрінен,
Аласат қылғыр денеңді!
Нөпірден нөпір... көп нөпір.
Қақпаның есін алды шын.
Құдайым қалай көкте түр,
Жылатып Жердің аң, кұсын?!
Осылай, өстіп... айтам зар,
Ыңырсып Күнім батқасын.
Соққылап жатыр сойкандар,
Табиғатымның Қақпасын!
Ар-ұятымның Қақпасын!..