Өлеңдер ✍️

Мен ояумын таң ағарып атқалы,
Терезе аштым... ыстығымды басқалы.
Түн ыңылдап таудан асты жайменен,
Күн жыбырлап кірпіктерін ашқалы.
Тым ғажап қой таңның бұлай атқаны,
Елемеуге болар еді басқаны –
Сәл қызарып, сәл жымиып сол кезде,
Бір бойжеткен еден жуа бастады.
Бұрып едім мойын деген құрғырды,
Мазам кетті өзімнің де сол ғүрлы –
Қыз қысылып, шүберегі іліп қап,
шелек ауды, су төгілді... бүлдірді.
Бәрі де өтті бір-ақ сәтте қас қағым,
Ұялғаным, қысылғаным, сасқаным –
Шүберегін іліп алып қолынан
Су еденді сүртіп ала бастадым,
Малшып-малшып сығып алам сол суды,
(Көрмеген ем дәл осындай мол суды).
Сестра қыз шырылдап жүр “ағайлап”,
Абыржулы, таңырқаулы, қорқулы...
Неге сонша дегбірім шын қашты екен,
Ойланып та үлгермеді бас-шекем.
Енді ойласам – өрт көңілдің алдында,
Сұлу қыздың су төккені жақсы екен.