Өлеңдер ✍️

Бір запыран бар дейсің,
Жүрегімде жатқан көк.
Жерді мынау тар дейсің,
Кеткің келер аспан боп.
Мен қайтемін, не етемін?
Самал болып ессеңші.
Жел көтерген етегін,
Құйын болып кетсеңші.
Қара-қара қанаты,
Қарлығашты көрдің бе?
Жердің жеті қабаты,
Соған көңілің бөлдің бе?
Карлығашты көрсеңші –
Саған қарап ұшты ғой.
Көңіліңді бөлсеңші,
Қайғы залым күшті ғой.
Күрсінесің, налисың –
(Ұры өмірмен ұтыстық).
Көкірегімді қарисың,
Деміңменен ып-ыстық...
Қара-қара қанаты,
Қарлығашқа қарама.
Алты зеңгір қабаты,
Аспаныңды арала.
Ұшып кетсең, биік ұш –
Уайым қалсын беріде.
Күрсініс пен күйініш,
Тән нәрсе ғой Жеріңе.
Шырқай-шырқай Күн жырын,
Шырқап көкке үшып кет.
Жүрегімнің бір гүлін,
Көкірегіңе қысып кет.