Өлеңдер ✍️

Жарық жалғанның жарқын жүзіне жанарым
Жасаурағанша жаутаңдап ұзақ қарадым.
Жан-жүрегіммен жадырап, шалқып көңілім,
Тынысым кеңіп, тыңайып, түлеп жарадым.
Жалықпай жазып жаһан, жаһаннам хақында,
Шаршады білем, ғалым да бүгін, ақын да.
Жылға жыл жуық, жылдамдатып кеп жылжыса,
Ұшқыр уақыттан қалыспай сен де тақымда.
Дәуір мен дәуір жатқанда мынау алмасып,
Жазыма жазым, жасыма жасым жалғасып,
Жалғызсырамай, жүдеп-жадамай жабырқап,
Иншалла, келем асудан асып, бел асып.
Ұзында өшім, қысқада кегім жоқ менің,
Керегі қанша жосықсыз реніш, өкпенің.
Адамның бәрін өзімдей көріп тұрамын,
Қиянат жасап, жазықсыз жанды сөкпедім.
Өткен күндерге қарайласам да тез өткен,
Аулақпын дәйім пәле-жаладан, өсектен.
Бағымның қонып, қонбағанын да, жағымның
Жалпайғанын да, жұқарғанын да сөз етпен.
Шуағым шашып жарқылдап Күндей күлсем кең,
Қуатым тасып жампоздай жортып жүрсем мен –
Жаратқан ием жақсылық нұрын жаудырған,
Шапағатымен желеп-жебеген деп сенгем.
Ніл көкте самғап қанатын қақса сұңқарым,
Төсінде қырдың жөнелсе жүйткіп тұлпарым,
Көк-Тәңіріне ризашылықпен жолдарым –
Мың да бір алғыс, жүректен шыққан жырларым!.