Өлеңдер ✍️

Сiз үшiн бұл керемет аңыз,
ұқпай қойсам, ғафу ет, абыз.
Апырай, бiрдей басталмайды,
сiз бен бiздiң анкетамыз.
Не шара тағдырдың iсiне,
тым жиi кiргендей түсiне,
орала бередi қарт ақын
17-шi жылдың күзiне.
Шашбауын көтерiп Кеңестiң,
Сельвинский жолдас, қателестiң.
Шын бiлсең, сол жылы басталды
ғұмырнамасы кеңкелестiң.
Төңкерiс бекер-ақ мақталды,
жетпiс жыл ұрандап жақ талды.
Қарғыс атқан күзде бар ұлттың
тарихнамасы аяқталды.
Сөнгендей болды да жалқын күн,
орнады даламда салқын түн.
Ұжымшар – тасталған бомбадай –
бiрлiгiн бұзды ғой халқымның.
Қашақ қып қызылдар қашырған,
Қазағым тарыдай шашылған.
Отанын жоғалтып амалсыз,
өтенiн тапты Шын-Машыннан.
Қиялап қиядан, тау-тастан,
асып кеттi Иран, Ауғанстан.
Тұрағын тауып шөл, шөлейттен,
маңғұлмен, шүршiтпен туысқан.
Көргем жоқ ой-сезiм зиянын,
қиянға шырқайды қиялым.
Отамалы 37-де
оталды бар тектiм – зиялым.