Өлеңдер ✍️

Өлең болып өріліп, түйсінгенім,
Санамды нұрға бөлеп жүрсің менің.
Пенделіктен адамдық аласа боп,
Жаныма мұң түнетті күрсінгенің.
Өлең болып өріліп сезінгенім,
Сезімнен ұзақ түнге көз ілмедім.
Қыздардың күлкісінен басымырақ,
Оңаша төгілетін көзінде мұң.
Өлең болып жалындап ар-намысым,
Қабырғамды қаусатты салмағы шын.
Жүз өртендім, күркіреп шығар сөзім,
Көмейімнің ішінде қалғаны үшін.
Көз қырыңды құдайым, салсаң етті,
Санасыздық санамды сарсаң етті.
Киіктерге атылған қорғасын оқ ,
Жүрегіме қадалып, талқан етті.
Көнге айналып кеткен бе төзім тегі,
Шөлге айналып кеткен бе, сезім селі.
Селт етуден қалыппыз – қасіретке,
Кісі-киік пенденің көзіндегі.
Шаттығыңнан жарқыным,
мұңды аршып ал,
Бой түзейді көктемде, сынған шынар.
Адамдардың мұң-зары жасқа айналып,
Өлеңімнен тамшылап тұрған шығар...