Өлеңдер ✍️

Тартқылап жүрміз тірілер,
өмірді көкпар, дода ғып,
Көлікте ғана білінер,
жатқаны судай жол ағып.
Со жолдай уақыт зырлайды,
бірде шаң, бірде қар ұшып.
Кейде бақ, кейде мұң-қайғы,
балаққа жүрер жабысып.
Жастықта аға болуды,
армандаушы едік асығып.
Білген соң оң мен солыңды,
қалатын сыр бар жасырып...
Аға да болдық... тынымсыз,
сағаттың тілі сыртылдап.
«...Сондай едік деп бұрын біз»,
еске аламыз-ау қутыңдап.
Жетем деп... жетсек, асам деп,
ағалық жолдан өтіппіз.
Ұстатпай араман-асау көп,
ата жасына жетіппіз.
Уақыт сағым, елес пе,
көрінбей көңіл арбайтын.
Кәрілік – қақпан емес пе,
өткен күндермен алдайтын.
Тіріңде бақыт ол-дағы,
өткен соң өмір – бәрі аңыз.
Керексіз заттай жолдағы,
құлпытас болып қаламыз.