Өлеңдер ✍️

Жыр әлемі өзіне шақырғанда,
Одан асқан бақ бар ма ақын жанға!
Сезім нұр боп мойныңа асылғанда,
Ес кетеді бір уақ ақылдан да.
Жыр әлемі, сен неткен ғажап едің,
(Ғажабыңды келеді жаза бергім).
Өлең десе қоятын асын жерге,
«Әу» деп жүрген серілеу қазақ едім.
Жыр әлемі, сен неткен көркем едің,
Көрікті қыз секілді еркеледің –
Үзілдіріп жүректің нәзік қылын,
Шерте бергім келеді, шерте бергім.
Жыр әлемі, сен неткен терең едің,
Тереңіңнен жыр-маржан тере келдім.
Асылыңды ақтарып, тұңғиықтан,
Көре бергім келеді, көре бергім.
Жарқылдаған көз тартып жаһұт-сырың,
Сартап болған сары алтын, ақық-мұңым...
Осыншама қазына иемденген,
Мен не деген жұртым-ау, бақыттымын!