Өлеңдер ✍️

Бүгін бәрі бар дегенге сенейік,
Көзбен көріп тұрғаннан соң не дейік.
Жыр жазатын, ән жазатын сезімсіз,
Машиналар бара жатыр көбейіп.
Түйсіксіздің құпиясын біліп көр,
Электрмен жанып-өшкен үміттер.
Есі кетіп ебіл-себіл билейді,
Сезімі жоқ қыздар менен жігіттер.
Кеудесінде жоқ болған соң жүрегі,
Бір-біріне анайылау күледі.
Басқа дүние – ғашық болу, қызғану,
Махаббатты ертегі деп біледі.
Іс-қимылы, сөздері де жасанды,
«Ойыншыққа» бас иеміз қашанғы.
«Уська», «Аська» дейді екен, кәдімгі,
Біз білетін Үсен менен Асанды...
Жетер енді, осы жерден тоқтайық,
Қазақшалап мақтайық, не боқтайық.
Не десек те болсын бәрі шынайы,
Сол шынайы сезімдерді сақтайық.
Жыр жазамыз ақ қағазға, өбектеп,
Сезімі бар жүректерге керек деп.
Құлтемір боп кетпеу үшін бәріміз,
Қайда қыздар сыр айтатын бөлектеп...