Өлеңдер ✍️

Өкінбеймін, болмады деп төрім кең,
Оның бәрі орайласар көңілмен,
Өкінбеймін, асып-тасқан байлығым,
жоқ еді деп, балағымнан төгілген.
Алтын тақта отырмадым демеймін,
Білеміз ғой олардың да көмейін.
Алтын тақтан бір мысқал да кем емес,
Жаймашуақ елім сенің мерейің.
Өмірдегі өкінерім, ағайын,
Көрмегенім емес, бақтың арайын –
Айналама алаяқтар жиналып,
Мені ұққысы келмегені, маңайым...
Ұқпағаннан жаманы әсте болмайды,
Түсінбесе жүрегіңді ел, сол қайғы.
Өлгені бар, тірісі бар, бәрі де,
Сорласа тек, ұқпағаннан сорлайды.
Ұқпағаннан жау болады жақының,
Жау көрінер, жанын қиған батырың,
Қанша тағдыр қойнауында тарихтың,
Қалып жатыр, ескерусіз, ақырын.
Жалғандықтың жайған торы шығармай,
Кеткендерде қанша мұң бар мұнардай.
Басқа түгіл, Ұлы Шыңғыс қағанды,
Әлі жүрміз жау ма, дос па – ұға алмай...
Жазмыштың жазуына не етермін?!
Түсінгісі келмегенге – бөтенмін.
Түсінуге тырыспаған ортада,
Өкінішпен мен де бір күн өтермін.