Өлеңдер ✍️

Уақытта шек бар ма,
Қыран ғұмыр өшкенмен.
Қарқылдаған көп қарға,
Балақта да, төсте өрген.
Қарға да өмір иесі,
Менсін мейлі, менсінбе.
Тірліктің қаракүйесі,
Қырандығыңа көнсін бе?
Қанатым бар деп бәлденіп,
Қыран болғысы келгендей.
Қанатсыздарға сәнденіп,
Қыр көрсетеді көлбеңдей.
Қыранның орнын басам деп,
Шарықтап көрді көк төсін.
Қанаты талды тасам деп,
Білді ме шама жетпесін?
Қалбаңдап жүріп тауысты,
Азғантай ғана ақылын.
Жем араласқан нәжісті,
Бас салды қарға батырың