Өлеңдер ✍️

Үлкеншыған ауылының ауласында ойнаған,
бір қызы едің, бұрымына үкілі үміт байлаған.
Қақ-соқпенен жұмысы жоқ,, қарапайым күн кешкен,
таза жүрек, таза ниет жандар болды айналаң.
Сол ортадан көріп өстің адалдықтың ақ таңын,
көргеніңді титтей балғын жүрегіңе сақтадың.
Арманыңа жетеледі ата-анаң, ауылың,
татулықпен бөліп жеген, маңдай тердің ақ нанын.
Сол нан саған ынтымақтың тәттілігін білдірді,
қызықты етті адал еңбек бір күніңнен бір күнді.
Арманыңа жетер жолда тәңірі өзі қол созып,
қанат байлап қиялыңа мұңайтты да, күлдірді.
Тәуекел мен сенім тартты арманыңның шыңына,
ақ шабақтар асыр салды таудың тұнық суына.
Жігеріңді жаныдың да, маңдай термен суарып,
төтеп бердің тыңнан салған өмірдің көп сынына.
«Ираданың» гүлзар бағы бірте-бірте гүлдеді,
Жаркентіңе көрік беріп, гүлге орадың іргені.
Қандай ғажап, сол гүлзардың ортасынан орын ап,
Суриямдай ауылымның ару қызы жүргені...
О туған жер, ұрпағыңды өзің қолдап келіп ең,
қаршадай қыз өз жұлдызын өзі жақты қолымен.
Қос анасы – Еңбек ері, Адалят пен Күләштің,
келе жатыр үлгі етіп салған еңбек жолымен.