Өлеңдер ✍️

Қартты көрдім қайғысы қалыңдаған,
Күнін ойлап, Күлікпен арындаған.
Білетіндер еріксіз күрсінеді,
Жетпісте де жан еді жалындаған.
Енді міне шал бопты томыртқадай,
Шала мүжіп тастаған омыртқадай.
Терезеге телміріп отырады,
Мынау жарық жалғаннан қорыққандай.
Әңгімесі бірде жөн, бірде бөтен,
(дедің бе екен, осындай күйге жетем?)
Бұрынғылар бұл жәйді бір сөзбенен:
«Кәріге күл – күлсең» деп түйген екен.
Қартқа қарап кетесің ойға небір,
(алыпқаша бересің қайда көңіл?)
Есіңді алып, сұрқыңды кетіріпті,
Сұрап алған мешіннен қайран өмір.