Өлеңдер ✍️

Өлдің рас,
өлімді де өлеңмен
Өкіндіріп
өзегінде шер өнген.
Сондықтан ба
шумағыңнан шым-шымдап
Жүрегіңнен аққан жасты
көрем мен.
Өлдің рас,
өксік өмір өгей деп,
Жан күйзеліп,
күйдіргесін кө
мейді от.
Енді сені
талап алып, мінбеде
Талант дейтін
көкезулер көбеймек.
Өлдің рас,
өзектіге- өлім бір,
Оқушыға оқымайды
қорым жыр.
Өзің құсап
итшілесем үй таппай,
Өлең жазған
өзімнің де сорым бұл!
Өлдің рас,
аспандағы жасындай,
Кеуіп-піскен
көп пендеге бас ұрмай.
Ғұрпы бөлек
ғазал қалды артыңда
Шуақ шашып
шулап өткен ғасырдай.
Өлдің рас,
өрт тигендей қалыңға,
Қас-қағым сәт
айнала сап сағымға.
Жарнама мен
жасандалық жерітіп,
Жартыкеш күй.
Жалғыздықтың жанында.
Өлдің рас,
өлдің рас, өр үнмен
Тұла бойы
Тәж-Махалдай өрілген.
Тағдырыңды
тәлкек етіп тоңмойын,
Көңіліңді
итаяқ қып көрінген.
Өлдің рас,
өлімді де өлеңмен
Өкіндіріп
өзегінде шер өнген.
Сондықтан ба
шумағыңнан шым-шымдап
Жүрегіңнен аққан жасты
көрем мен.