Өлеңдер ✍️

Шуақ іздеп шығып ем,
Құрсанды күн.
Бұлттар көшіп барады мың сан бүгін.
Жетер ме екем
Ентелеп қусам бірін?
Кетер ме екен
Көңілдің жусам кірін?
Көз алдымда көлбеңдеп тұрып алды,
Көгілдір тау,
Кербез бел,
Жусан қырым.
Кімге барып ақтарсам сыр сандығын?!
Орындалмай жайына жұмыс қалып,
Тұрғанын-ай, жанымның қырыстанып.
Біреу ескі жарамды тырнап ашып,
Дуылдатып кеткендей бұрыш жағып.
Бұзылуы-ай!
Көңілдің күйі келмей,
Құбыламын бір дауыл үйірердей.
Көшкен бұлтқа сүлесоқ сүзілумен,
Жүріп алдым күн ұзақ үйіме енбей.
Бұлттар көшіп барады бұлаң қағып,
Көшкен бұлтқа табиғат тұр алданып.
Көкжиекке қараймын құмарланып,
Көрінбей тұр бірақ та тұманданып.
Тұманданып тұрғаны-ай мына күннің,
Тастар ма еді парақтай бір аударып?!.
Көкжиектің ар жағы тау ма тағы?
Жалпақ қырды жанарым аунатады.
Көгілдір тау басына байырқалап,
Мына бұлттар маржанын саулатады.
Одан да ары кетеді жырақ қалқып,
Кісінесіп тұлпардай тұяқ тарпып.
Ашуланса, найзағай қамшысымен,
Қара тасты бетіне бір-ақ тартып.
Ағыл-тегіл немесе жылап алар,
Жыламаса, бұлттарға кінә болар.
Шөлі қанып, жетісіп жыра қалар,
Асыр салып, еркелеп бұлақ ағар.
Жұбата алмас бұлттарды бірақ олар.
Көк аспанның айығып мұнары бар,
Жылап алса, бұлттан да мұң арылар.
Әр нәрсенің өзінің сыңары бар,
Мұң арылса, шаттықтан тұнады бал...
Бұлттар көшіп барады легіменен,
Жайлап қана дым бүркіп лебіменен.
Жерде тұрып жете алмай құлазыған,
Бірінің де ісі жоқ меніменен..