Өлеңдер ✍️

Айқастан аман шығар мыңнан бірі,
Ақындар – арпалыстың құрбандығы.
Өлеңнің қағанағы жарылған күн –
Қасымдай хас тұлпардың туған күні.
Қызғыштай қорып өтсе сөз мұрасын,
Қалайша ақындарды жазғырасың?
Халқының қасіретін мөлдіретіп,
Төгілген көз жасымен жазды Қасым.
Артынан ажал қуып тақымдаса,
Бола ма айдаһардай ақырмаса?
Қаламын қанжар етіп майдандасты,
Қасына Жебірейіл жақындаса.
Айтарын айтып кеткен бір ғасырға,
Қасымның кеуде соғар кім қасында?
Атанса Қарқаралы өнер шыңы,
Ту тігіп Қасым соның тұр басында!
Жасқанбай жалын атқан шерлі күнде,
Қасымның Қасымдығы ерлігінде.
Алдымен аруағына қарыздармыз,
Біздерді ақын десе ел бүгінде.
Оқысаң отты жырын дауылдағы,
Басылар жүрегіңнің ауырғаны.
Қасым ғой қабыланға қарсы шапқан,
Өлеңнің Момышұлы Бауыржаны!