Өлеңдер ✍️

Зуылдап жеткізбейсің, желмая күн,
Ентелеп қуа-қуа талды аяғым.
Өкпелеп қашып бара жатқандайсың,
Япыр-ау, сенен осы немді аядым?
Қашанда қуған – қиын, қашқан – оңай,
Ізіңнің адастыра бастағаны-ай!
Елітіп елесіңе қала берем,
Тәттіге алдарқанған жас баладай.
Соны ойлап мұңданамын, қайғыланам,
Жазықты болдым саған қай күнәдан?
Қисынсыз қолқа салған жерім бар ма,
Әпер деп аспандағы айды маған.
Жүйрік күн, жүйтки берсең, өтер заман,
Қызығым осы көрген жетер маған.
Әйтеуір мұратына елім жетсін,
Болайын мен-ақ саған жете алмаған.
Уақыттың көре алар ма пенде түбін,
Шолғанмен шартарабын жер бетінің.
Басымды баспалдақ қып төсер едім,
Толса егер соныменен кем-кетігің...