Өлеңдер ✍️

Қызырдың рас болса дарығаны,
Қызыл тіл сөзден несін тарығады.
Қарасаң замандарға көз жіберіп,
Ақынның некен-саяқ жарығаны.
Халықтың қаһарына мінгендігі –
Қайраққа қара пышақ жанығаны.
Ұлықтың сөзі-түзу, көзі- қисық,
Аядай айналасы танығаны.
Бәрінен сорақысы – ата жаудың,
Итінің іргеңе кеп сарығаны...
Кісіге не келсе де тек құдайдан,
Келмеске кемеңгерлер кетті қайран.
Бұл күнде Тезек төре көрінбейді,
Сөз тыңдар Сүйінбай мен Бақтыбайдан.
Жалғыздың жарға бұғып жаны қалмас,
Жалпыны шарпығанда отты майдан.
Серкенің ай мүйізді соңына ермей,
Тәңір-ау, қошқар шығар тоқты қайдан?