Өлеңдер ✍️

Замананың салмағы жауырында,
Көтеремін жеңілін, ауырын да.
Бір ғасырдың өрті жүр қанатымда,
Бір ғасырдың дерті жүр бауырымда.
Ұршығында айналып от пен желдің,
Ортасында ұйтқимын көк пен жердің.
Өмір деген тізбегі байқап тұрсам,
Арпалысқан алапат өткелдердің.
Қанатымды маздаған дауыл үрлеп,
Әлсін-әлсін шарпиды бауырымды от.
Кең аспанның астында ұшып келем,
Табан тіреп тоқтайтын ауылым жоқ.
Жоғалар деп, Жер-ана, алаңдама,
Сүйегімді тапсырам саған ғана.
Жер пендесін жатырқап көкте жүрсем,
Алдаспаны аспанның, жалаңдама!
Көкте жүрмін дегенім әлде өтірік,
Қалықтадым қиялмен сәл көпіріп.
Қыран көңіл пенденің әдеті ғой,
Медет тұтар аспанды жерде тұрып...