Өлеңдер ✍️

Кең даланы кесіп өтіп жол жатыр,
Қалың зират – үнсіз қала жонда тұр.
Қара жолда көп жыл жортқан жолаушы,
Сол шаһарға тұрақтауға келді ақыр.
Тұрғындарын кезегімен қабылдап,
Өлі қала жата берер дамылдап.
Оянбайды жер-бесікке түскендер,
Құлағының түбіне кеп дабыл қақ.
Тіл қатпайды тылсым дүние мәңгі үнсіз,
Бұл арадан өте алмайсың сәл мұңсыз.
Ұшан-теңіз ұлы ұйқының қасында,
Ояу күнің тамшыдай-ақ мардымсыз.
Дүние жинап бір бес күндік елеске,
Алданады пенде көңілі – нәресте.
Сапар шегіп түбінде осы қалаға,
Соқа басың келетінін ал еске...