Өлеңдер ✍️

Қырық жыл шекарадан ел өткелі,
Гуілдеп қолтығымнан жел өткелі.
Таратып қырық үйді қырық жаққа,
Ауылымнан тағдыр мені бөлектеді.
Не келіп ел басына, не кетпеді,
Белгілі бір құдайға себептері...
Сай-сайда шашылғанға болды пана,
Саялы атажұрттың теректері.
Төгіліп айран-сүті шелектегі,
Босқан ел бөденедей дедектеді.
Бөрене көтереді енді бүгін,
Бесікпен көшіп келген бөбектері.
Туған ел қақпаса да шетке мені,
Өксітті өмірдің сан өткелегі.
Қырық жыл – қырық жамау тірлігімді
Төзімнің тарамысы көктегелі.
Жұртта қап текеметі төріндегі,
Қырық жыл – бір туғандар бөлінгелі.
Қырық жыл басылмаған сағынышым –
Сыңсыған сыңар аққу көлімдегі.
Қырық жыл тынбай сөйлеп шер тілінде,
Домбырам дамыл таппай шертілуде.
Көре алмай жалғыз ұлын көзін жұмған,
Сарғайып шеше жатыр көр түбінде.
Асқан соң замананың зары бастан,
Бұл қазақ бері қашқан, ары қашқан.
Қырық жыл күте-күте өз әкесін,
Қыз өсті мейірімге жарымастан.
Жылдарға өкпелемен алыстаған,
Әйтеуір өлмегендер көрісті аман.
Жеткенде қырық жылғы көшпен бірге,
Ақ үрпек балапан ем әлі ұшпаған.
Сабағын өмір тіктеп сынық гүлдей,
Қырық жыл өте шықты қырық күндей.
Келгенше жер ортасы – Көктөбеге,
Кірпікті құрғата алмай жүріппін ғой...