Өлеңдер ✍️

  20.05.2022
  174


Автор: Несіпбек Айтұлы

Байқаймын

Байқаймын, бір биіктеу белге шықтым,
Мүмкін мен жетер жерге сәл кешіктім.
Іздейді сол баяғы сәби-жүрек,
Ырғағын әлдилеген тал бесіктің.
Бесігім, ұясындай балапанның,
Нұрына шомылдырған жаңа таңның.
Балпиып балапандай жаттым білем,
Үстінде ақ мамықтай алақанның.
Жылуын рахаттың сезген денем,
Секілді әлі күнге өзгермеген.
Бақыттың бір мысқалы мен болармын,
Анамның алақаны безбендеген.
Бесіктен түсе сала еңбектедім,
Есімде бірте-бірте ержеткенім.
Басталған еңбектеуден өмірімді,
Өлеңмен ақ қағазда өрнектедім.
Келмейді өңеш созып өзеурегім,
Қалса деп армандаймын өз өрнегім.
Не керек айтып-айтпай ағайынға,
Шөліркеп ерінімнің кезергенін.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу