Өлеңдер ✍️

Жүргеннен соң аруым мойын бұрмай,
Жүрегіме жол бердім шойын мұңға-ай.
Төзімімді тәрк еттім, түсінсеңші
Күйімді ойын қылмай.
Түн-періге айналдым, таң-құлына.
Жайымды бұл бермейді әркім ұға.
Несіне ендің елітіп, жүректі езіп
Қисапсыз тағдырыма.
Енді өзіңсіз өкпесіз өте ме күн?
Жүректі алып мұң баққа жетеледің.
Тынышымды ал, қинай түс, жанымды өрте
Бәрін де көтеремін...
Мейірімсіз күз құшқан қала таңы
Сағыныш лебін бойға таратады.
Жүрегімді тау-тасқа сан соқтырып
Ертеңгі күн именбей тағы атады...