Өлеңдер ✍️

  19.05.2022
  139


Автор: Нұрлан МƏУКЕН

Айлы түнде көлеңке көзге ұрады.

Айлы түнде көлеңке көзге ұрады.
Абайла, ауыл ертең сөз қылады.
«Ел жатқанда жатпайтын енекемдей»
Қимыл бағып тұрады көз-құлағы.
Абайла, ауыл ертең сөз қылады.
Ауыл – осы, аймағы қараң-құраң.
Бiреу шыға келедi қараңғыдан.
Бiреу тұра қашады тапырақтап,
Үй iргесi iркiлген тораңғыдан.
Ауыл – осы, аймағы қараң-құраң.
Ауыл – осы, аумағы абың-гүбiң.
Күтпе, əсте таппайды дамыл бүгiн.
Көзге түспей кетейiк қырдан асып,
Мынау торғын шəйiнi жамыл, гүлiм.
Ауыл – осы, аймағы – абың-күбiң.
Ауыл – осы, бұл – менiң арман түнiм.
Арман түнде арманда қалғам, күнiм.
Арылмады кеудеме толған мұңым.
Сол армандай мен сенi көрем десем –
Қайтейiн, қайтейiн-ай … жалған бұным




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу