Өлеңдер ✍️

Қаңлы-қара шаңыраққа ірі, ұлы
Қарлық, шігіл, түркеш қадап уығын...
Қараханид қағанаты дәуіріне
Сұқтанумен қарайды енді Бүгінім!
Қайда, қайда сахилығы сияқты ән,
Сол көтерген шаңырағым Суябта?
Алауыздық оны дағы құлатқан,
Тарих жүзі өртенеді ұяттан!
Сол дәуірде бәрібір нұр, арай бар...
Гендукуштен жібек тиеп көш келіп,
Испиджабта, Шашта керуен сарайлар
Қыз-қыз қайнап,..ошақ оты өшпеді!
Күнге беттеп түйелі көш. кіреші...
Атшабардың қайнарына құлаған.
Жібек Жолы құбыла еткен күнесін
Тарихқа-тақ, махаббатқа-мұнара!
Керуеншілер әкететін көшіріп,
Көркемдігін көңіліне, көзіне...
Алды ,ақыры ошақ отын өшіріп.
Сұлулығы сор боп бітіп өзіне!
Цитаделі, шаһристан,рабаты,
Тағыз торқа сауытпен тең қамалы,
...Мекені енді “кайнезойдың” қабаты
Күн астында Күнікейдей қаланың!