Өлеңдер ✍️

Өзгермейтін мәңгілік өмірге ұқсап,
Тозбай және шірімей темір құсап,
Заманалар шаңымен ұшып кетпей
Жетті бізге жететін небір кітап.
Өтті небір сұр тағдыр,
Сұрамаңдар,
Басып қалған мұз таулар,
Құм аралдар.
Қаңқалары қалған жер қабатында
Сөйлеп берді кітаптан тірі адамдар.
Өмір өтті.
Шөптерді.
Бұтақтарды
Көмір етті
Ағашты,
Ұшқат, талды.
Өтті хандар.
Шіріді қоғамдар да
Тек соңында бәрінің кітап қалды.
Заманалар шалған бір мұнар басын,
Тоналды да жоғалды жылан ғасыр.
Оқыдық біз сонда да жоғалмаған
Гомер мен Эсхилдің шығармасын.
Хас шебердің қолынан шыққан сәтті,
Мықты ескерткіш қалайда «Мыс салт атты».
Фолконье ұлы ғой,
Дегенменен
Оқымауға бола ма «Спартакты».
Туды кітап адамның арманынан,
Дәуірлердің дәстүрлі жолдарынан.
Қабырғасы ғасырдың тұр қаланып,
Маркс пен Лениннің томдарынан.
Қайталаймыз,
Оқимыз,
Ізденеміз,
Солар туған секілді бізбен егіз.
Жайнамазды сыйлаған діншілердей
Кітаптарға табынып біз келеміз.