Өлеңдер ✍️

Өтірік емес
расым,
Сенбейсің бәлки
сенесің.
Үстіңде қара плащың
Ақсаңдай басып келесің.
Ауылдан кеттің адасып,
Өткенің өкпек...
қарашы.
Қарашығында — Қарашық
Бабайқорғанның баласы.
— Жыр жазып едім-төгіліп,
Қайда деп менің сыбағам.
Есінен танып егіліп
Еңіреп кейде жылаған.
Ей, Қасымхан дос, құрдасым,
Шерменде жанды шер меңдер.
Жыласын ақын,
жырласын
Көз жасын сүрте көрмеңдер!
Сорғалап қонған әндейін,
Сабаңа түсіп ақырын.
Іздейсің мені...
сәл кейін
Қайранның Әбубәкірін.
Алдаған емес арманың,
Телмірме түнде шыраққа.
Сен Қасым бола алмадың
Қасымхан болдың бірақ та.
Көңілден күмбір күй төгіп,
ағызба, көздің жасын бос.
Ит жылы туған ит едік
Қайтейін сені, Қасым дос!