Өлеңдер ✍️

Жұпарынан жаралған жалбыздардың,
Көңілімде сызы бар таңғы ызғардың.
Әулекі әнді айтсаңшы,
салғызған кім?
Санадағы сауалдан сан мұздармын,
...Адамы көп көшеде жалғыз қалдым.
Кеше көргем...
Ол енді түсім еді,
Көп түс көрсем көз алдым ісінеді.
Бұл ақынның сезеді
іші нені?..
Тірлігімді түн ғана түсінедіҚызық екен бұл жердің кісілері.
Кетсем бе екен аттанып ала таңда,
Теңдеп артып жүгімді нар атанға.
Қартау ма,
көргенім қара тал ма?
Қара жолдың үстінде қара таңба,
Не жазды екен тағдырым алақанға.
Ақ самалға түрілген іргелері,
Ақбоз үйде арманым гүлдеп еді.
Түсіндіріп отырмын
кімге,
нені?..
Аман ердің шығады бір дерегі.
...Бұл бала да түнеріп үндемеді.
Үндемесе қайтейін
үндемесін,
Тілдемесін түн қатқан жыр кемесін,
Ей, көзайым күндерім,
бір келесің
Үлгермейсің сен бәлки
үлгересің...
Бет үзген кезінде Күнге көшім.
Сан мұңайған,
Сәт сайын сан күйінген,
Жария еттім бір сырды жан күйімнен,
Иілместі икемдеп тағдыр иген.
Тіршілікті тербетіп әлдиіммен –
РУХ-ыма бас сүйеп қалғиын мен...