Өлеңдер ✍️

Қалқып ұшса төбеңнен құс,
Дүние – жалған,
Өлең – кеніш,
Оғыздарға орман болған
Көнеүргеніш, Көнеүргеніш.
Ақ найзаның ұшындағы,
Оғыз түрік мұсылманы...
Көнеүргеніш – көне тарих
Ил – Арслан тұсындағы
Қаңтар ма екен,
ақпан ба екен,
Баста тұрар бақ бар ма екен?..
Солтаншасы,
Текештері –
РУХ отын жаққан мекен.
Қорқыт – ата күйі өлмедің,
Маңдайыңнан сүйер ме едім.
Көнеүргеніш – көне күннен –
Қалып кеткен кием менің.
Айым туды бүгін аға,
Маңдай тіреп құбылаға.
Зияратым қабыл болар –
Нежмеддин Құбыраға.
Көкжиекте сағым ескен,
Аққуларға әні ілескен.
Көнеүргеніш – шамдай шаһар
Ғасырлардан жанып, өшкен.
Сапар басы –
көңілдегі іс,
Өркеніне өмірге өріс.
Оғыланың орман болғыр –
Көнеүргеніш,
Көнеүргеніш..