Өлеңдер ✍️

Сынық арба,
Білмедім мұңы бар ма,
сыры бар ма,
жаутаңкөз жыры бар ма?...
Дойыр қамшы секілді добал күнді
сәулем кем боп тұрғаны ұғынарға.
сынық арба ...
Көне күнде қалғандай көмескі үміт,
Дүниенің кеткелі бәрі ескіріп.
Майланбаған шиқылдақ
дөңгелектен
тіршіліктің тұратын әні естіліп.
Сынық арба!
Көненің көзі ме едің,
Сені көрсем өткенмен кезігемін.
Шалғайдағы
шалғымен шалғын орған
Қайран қара шалдардың төзімі едің ...

Сағынышын сарнатқан сарыбелдей,
Жырың өлмей келеді,
Әнің өлмей...
Шоқ қалғанда жылтырап әр ошақтан
Бала шақтан сақталған жәдігердей.
Желді күні үй тігіп
Жар басына,
толқын іздеп тірліктің арнасына.
Қайран біздің әкелер
ақ таңменен
атын жегіп шығатын арбасына.
Сынық арба,
қу ағаш,
қандай Заман,
Баян таппай күн кетті барды ойлаған.
Жарлыға да таяныш
сен болғанда
Арлы бала мен едім арба айдаған.
Сынық арба!
сен бе едің бір ардағым,
түлкі – заман алдымнан бұлаңдадың.
Өткенімнің көзіне құм шашатын
Өркениет,
өзіңді ұға алмадым.
Тыныпты өңір ...
шайқалды тұнық көңіл,
Үкі тағам үзілер үмітке кіл.
Сынық айдың жүзінен сыз көреді –
Сынық арба қасында
Сынық көңіл ..