Өлеңдер ✍️

Сүмбіле жұлдыз жанғанда,
Сезімнің ашып бір бетін.
Жаныма орап салғанда
Сүмбідей қыздың суретін.
Бүрлеген жырдың емені,
Көңілде қайғы да бар-тын.
Сүмбідей сүмбіледегі –
айдынға ай құлаған түн.
Ғұмырдың күйін толғап ем,
Айдында ай да дірілдеп,
Солқылдап тұрдым сонда мен,
Жұлдыз біткенге күбірлеп.
Азаймай мұңым, қайғым да,
Арнаммен сарқырадым ба?
Ай болып жүзіп айдында
Жұлдыз боп жарқырадым ба?...
Күңгірттеу шығып күз әні,
Жолдар да кетті бұрылмай.
Ұзарды жылдар
ұзады –құлдыраңдаған құлындай.
Жаныма серік жарық Ай,
Жалғыз түп жалқы жусан-тын.
Түсінесің бе, жаным-ай
Сүмбіле туса-су салқын.
...Сырларды бүктің ішіңе,
Беткейдің белі,
белеңі.
Ене ме, сенің түсіңе –
Ақынның арда өлеңі.
Бүрлеген жырдың емені,
аздаған қайғы да бар-тын.
Сүліктей сүмбіледегі
Айдынға ай құлаған түн.
Қайтейін...
Ғұмыр сүрдім бе,
Ез үшін бұл жер-тойған жер.
Айымен қосып бұл күнде
Айдынды жұтып қойған жер.
... Күн өтті сосын
Жыл да өтті,
Домбырам не күй шертеді?!
Сүмбіледегі суретті –
Сендерге айтсам – ертегі