Өлеңдер ✍️

Туған жер деп өлетін ала құмда,
Сағыныштың оты өршіп жанарында,
Атамекен Еркіндік алып бүгін,
Талай қазақ шетелден оралуда.
Біреулердің түнерген күз қабағы,
Бауырларын танымай сызданады.
Келімсектер таптаған кең мекенді
Кей ақымақ қандастан қызғанады.
Өз туысын пысық деп тілдеп отыр,
Неге кедей екенін білмей отыр.
Өз бидайын ұн етіп жей алмастан,
Үй тұрғызған көршісін күндеп отыр.
Арыз-жала жазады аямай-ақ,
Өсек-дұға, алақан жаяды аяп.
Біреулерге ұнайды машинасы,
Өз тумасы жүргенде жалаң аяқ.
Таңдантатын әлемді өнерімен,
Тарихы бар қозғасаң тереңінен.
Байлығы мол, осынша даласы кең,
Пейіліне бұлардың не көрінген?
Батыл болса, достасып есерменен,
Одан қалса арақ бар кесел деген.
«Ғұннан, сақтан шықтық» деп көлгірсиді,
Сонда әлі күн қалайша есеймеген?..