Өлеңдер ✍️

Үрмей, тек анда-санда ырылдайтын,
Жанары ешбір сөзге жылынбайтын,
Біздің бір көршіміздің иті болды
Жуастау, онша ешкімге ұрынбайтын.
Ойнасақ, шулап соған келетінбіз,
Қолдағы бар тамақты беретінбіз.
Сипалап, еркелетіп қыс түскенде
Шанаға сырғанаққа жегетінбіз.
Бір күні тура келді жалынуға,
Шақырсақ, шықпай қойды.
Ауру ма?
Ентелеп күркесіне жетіп барсақ,
Қос күшік жыбырлап жүр бауырында.
Бір күндер жалғыз астау асы қалды,
Бауырын жатты жерге басып әлгі.
Қос күшік кете барды екі жаққа
Иті боп біреулердің асыранды.
Қос арлан жеткізбейді шапқанда алға,
Қыңсылап ене қалды батқан қарда.
Еш адам мән бермеді бұл жағдайға,
Тәйірі-ай, иттікті елеп жатқан бар ма...