Өлеңдер ✍️

Інім әкеп кіп-кішкене торғайды
Бір ғажайып торға жалғыз қамапты.
Ертелі-кеш соны ғана қорғайды,
Мәпелейді қойып алуан тамақты.
Торғай оған қарамайды бұрылып,
Тұмсығымен шұқылайды торды кеп.
Әр бұрышқа жанұшырып жүгіріп,
Ышқынады дем алардай соңғы рет.
Кеудесінде өшетіндей зор үміт,
Мүмкін оның көкірегі жылайды.
Бар күшімен торға тағы соғылып,
Домаланып қайта келіп құлайды.
Алдарқатып алтын тормен, жемменен,
Амалың жоқ торғайды да алдайтын.
Қанатсыздың мекені ғой тор деген,
Қанаттыға аспан керек самғайтын.