Өлеңдер ✍️

Жанарымнан шыңғырған сағынышты оқыр кім,
Сенің туған күніңді жалғыз тойлап отырдым.
- Өлең оқы! Ой, пәлі...
- Ішпедің ғой...
- Құй! – демей,
Шарап толы кесені алып қойдым үндемей.
Тост көтердім оңаша жауып алып бөлмені,
Мұңайғым да келмеді,
Қуанғым да келмеді...
Аман болшы аяулы ақ бақытым жердегі,
Жете алмадым жүйріктей талқан қылып кермені.
Жат қолында қалғандай жетімсіреп біртүрлі
Құмырада өзіңе сыйланбаған гүл тұрды.
Ессіз бала ғашықтай тауысқан бар тағатын
Тереземе телміріп тұрып алды қара түн.
Өкіне де алмассың қолым жетпей қалды деп,
Көкірегім өртенді,
Не айта аласың, ал, жүрек?!
Парыз, арды тағы да тартасың ба көлденең,
Не деп жауап беремін көңіліме шөлдеген?
Көз алдымда нұр бейнең, ойдан кетпей есімің,
Сандалдым-ау таба алмай сансыз сұрақ шешімін.
Арман болған асуға жеткендеймін кешігіп,
Жынданамын жердегі бар жігітке өшігіп.
Кешір, кешір, сүйіктім, сезімім ғой ол дағы,
Сенің туған күніңді жалғыз өзім тойладым.
Тағдырға да бағындым, өзіңді де сағындым,
Шыңғырғанын сездің бе менің шерлі жанымның?
Сынағандай төзімді, тауысып бар тағатты,
Бір уақытта сарғайып барып әбден таң атты.
- Өмір жақсы, бауырым, - дегендей-ақ, - жасыма,
Шарап уы жайылып бара жатты басыма.